Er was eens een ijsfiets

Er was eens een ijsfiets

Van bakbeest tot showpony

Kijk 'm shinen, die ijsfiets van ons. We hebben een lange weg af moeten leggen tot we deze blitse, made-in-Kopenhagen-fietsen konden fixen.

Want toen onze Eindbaas Achmed vijf jaar geleden begon met De ijsfiets vanuit Kanaleneiland (Utrecht), moest hij het doen met een fiets die hij deels van de fietsenmaker gedoneerd had gekregen (thank God voor de fietsenmaker, anders was er nooit een ijsfiets geweest! ;).

Zijn vrienden hielpen hem door een bak te timmeren waar hij het ijs in kon bewaren. En zo ging hij op pad, door de wijken van Utrecht, om mensen blij te maken met een lekker ijsje en een gezellig praatje bij de fiets.

Niemand gewond

Sindsdien zijn onze ijsfietsen elk jaar een beetje verder geëvolueerd. Onze Eindbaas schetste helemaal zelf hoe de bakken er volgens hem uit moesten zien. Met genoeg ruimte om het lekkerste biologische ijs mee te kunnen nemen én koel te houden natuurlijk. Met die schetsen ging hij langs bij de timmerman, die de bakken daarna maakte.

De ideeën van onze Eindbaas bleken overigens in de praktijk niet altijd een succes; zo kwam hij er weleens achter dat de bak die hij had bedacht veel te zwaar was, waardoor hij tijdens het fietsen ineens met bak en al voorover kieperde en op straat lag (geen zorgen: niemand raakte gewond, alleen wat milkshakes gemaakt).

Ook zaten bij de eerste ijsfietsen de bakken te hoog aan het frame, waardoor de fiets niet op de standaard kon blijven staan. Achmed: “Heel gênant, dan was je een beetje stoer aan het doen met je fiets en ging je even een ijsje brengen, maar dan liep je terug en was je fiets omgevallen!”

Net als in Italië

In de lente van 2015 hadden we ineens een wel héél toffe fiets met dito bak voor elkaar: een soort bakfiets, maar dan helemaal naar eigen ontwerp. Met een brede lade waarin de hoorntjes netjes op een rij konden liggen én – onze trots – de échte ijscomannen-deksels bovenop de bak, zoals je die ook ziet in een traditionele ijssalon in Italië.

Toch bleken ook deze fietsen niet het meest praktisch in het gebruik. Omdat het tweewielers waren, moesten onze fietsers altijd zorgen dat de fietsen niet per ongeluk omvielen. Bij elk ijsje dat geschept moest worden, moesten we de fiets op zijn standaard zetten. Bovendien waren de ijsfietsen erg log en zwaar en had je echt spierballen nodig om ze op de standaard te krijgen. On the bright side: onze ijsfietsers hoefden die zomer niet naar de sportschool!

Op naar Kopenhagen!

In de winter van 2015, vonden we ze: de toffe fietsen van Deense makelij. Waarom kiezen voor fietsen uit Denemarken terwijl we in Nederland – fietsland – zijn? Omdat de Denen zo mogelijk nog meer fietsen dan Hollanders én omdat wij hun fietsen gewoon top notch vinden.

Onze Eindbaas testte ze uit en was verkocht: deze fietsen zijn driewielers en daarmee snel, solide en onwijs soepel door de bochten. Een wereld van verschil met onze bakbeesten, eh, bakfietsen van het jaar daarvoor! Hij vloog daarna naar Kopenhagen om de fietsen zó te laten maken dat ze perfect waren voor onze biologische ijsjes én onze ijsfietsers.

De ijsfiets: de ijskar 3.0

De ijsfietsen 3.0 werden in containers naar Amsterdam verscheept. En nu kun je ze zien rijden door parken, woonwijken en bedrijventerreinen in Amsterdam, Utrecht, Almere en zelfs in Londen.

Nog steeds werken we er elke dag aan om onze fietsen nog beter te maken. Al zullen onze ijsfietsen de komende jaren blijven evolueren, je zal ze altijd kunnen herkennen aan één ding: de onvervalste ijscomannenbel.